อารมณ์และท่วงทำนองของมัน

ทุกสิ่งทุกอย่างคือการสั่นสะเทือน ความถี่ และเสียง ดังนั้นเมื่อเราประสบกับอารมณ์ เราก็สามารถสร้างท่วงทำนองรักหรือเสียงดีสโทเนียและเสียงได้

ที่แน่ชัดคือ เมื่อเรากระทำด้วยความรัก เรารู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ธรรมชาติ สัตว์ หรือเมื่อเราช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความรักและเคารพ เราก็ผลิต ท่วงทำนองรัก ด้วยอารมณ์ที่สูงส่งเหล่านี้และเมื่อบุคคลหรือสิ่งแวดล้อมได้รับพวกเขา ตอบสนองด้วยอีกท่วงทำนองแห่งความรักและชีวิต ความสมดุลและความปิติยินดีเกิดขึ้น

จิตสำนึกทางจิตวิญญาณของเรามีอยู่เมื่อเราสร้างดนตรีไพเราะ เช่นเดียวกับเมื่อสามารถค้นหาวิธีแก้ปัญหาที่เราพบในชีวิตของเรา หรือเมื่อตระหนักว่ามีบางอย่างผิดพลาดและสร้างสรรค์ค้นหาวิธีแก้ปัญหาที่ถูกต้องเพื่อสร้างความยุติธรรมขึ้นใหม่ ที่ซึ่ง 'เธอได้ขจัดความผิดพลาดของเธอออกไปและนำเสียงแห่งความรักเหล่านั้นกลับมาภายในตัวเธอเอง ที่ทำให้เธอเป็นหนึ่งเดียวกับส่วนรวม

ความขัดแย้งทางอารมณ์

เนื่องจากเราเป็นสายพันธุ์ที่ไม่เพียงแต่มนุษย์แต่ยังเป็นสัตว์อีกด้วย ส่วนสัตว์นี้โดยเฉพาะสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมักจะทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้มากมาย ความขัดแย้งทางอารมณ์ ในชีวิตของเรา และพวกเขานำเสียงดีสโทเนียและเสียงมาสู่ท่วงทำนองของเรา ซึ่งบางครั้งความรักก็ถูกลืมไป

น่าเสียดายที่เรามักจะเข้าใจผิดว่าอารมณ์ที่ขัดแย้งกันเหล่านี้สำหรับ "มนุษย์" และเป็นธรรมชาติสำหรับเรา โดยไม่เข้าใจว่าในช่วงเวลาเหล่านั้น เราไม่ได้อยู่กับมโนธรรมของเรา เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราจริงๆ และเหตุใดเราจึงประสบกับความขัดแย้งทางอารมณ์นั้น แบบนี้ เรายังคงติดอยู่ในรูปแบบพฤติกรรม ของจิตใจสัตว์ของเราที่เหมือนกันเสมอ; อันที่จริง เรามักจะประสบกับอารมณ์ ความคิด และอารมณ์เดียวกันในสถานการณ์ต่างๆ มากมาย ซึ่งกินพลังงานที่สำคัญของเราและไม่ทำให้เราแก้ปัญหาใดๆ ได้แต่เพียงให้อาหารตัวเองเท่านั้น และแท้จริงแล้วสิ่งเหล่านี้เป็นอุบายทางจิต

เช่น ลองคิดดูว่าเมื่อเราพยายาม ความกลัว: ในหลายๆ สถานการณ์ที่เรามักประสบกับความกลัวด้วยอารมณ์ อารมณ์ และความคิดแบบเดียวกัน

ความกลัวและความหวาดกลัวเป็นน้ำเสียงทางอารมณ์ที่มีระดับการสั่นสะเทือนต่ำมาก

ผู้ที่ติดอยู่ในน้ำเสียงนี้มักจะมี:

• กลัวไม่รับ
• กลัวตาย
• กลัวเจ็บ
• กลัวโดนทิ้ง
• กลัวจะไม่ถึงพาร์
• กลัวการตัดสิน
• กลัวความมืด
• กลัวบินเครื่องบิน ...

การติดอยู่กับน้ำเสียงทางอารมณ์และได้รับผลกระทบอย่างต่อเนื่องมักจะนำไปสู่การสูญเสียความมั่นใจในตนเองโดยสิ้นเชิง

หากลองคิดดูแล้ว มันไม่ปกติที่เราจะรู้สึกอารมณ์เดียวกันในสถานการณ์ต่างๆ เหมือนบันทึกที่น่าหลงใหล แต่สิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะ ความขัดแย้งทางอารมณ์ก่อให้เกิดรูปแบบความรู้สึกที่แท้จริงความรู้สึกและความคิดที่เหมือนกันเสมอ และหากเราไม่ใช้มโนธรรมทางวิญญาณเพื่อกำจัดมันและเปลี่ยนเพลงดีสโทเนียให้เป็นท่วงทำนองแห่งความรัก สิ่งเหล่านี้จะทำให้เราโหดร้ายในคุณค่าทางจิตวิญญาณและศีลธรรมของเรา

ทำลายแม่พิมพ์

ทำไมเราถึงติดอยู่กับอารมณ์ของความขัดแย้งของเรา?

จำเป็นต้องประเมินว่าจิตใจของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมของเรากำหนดพฤติกรรมสัตว์ที่กำหนดโดยลำดับชั้นของกลุ่มที่ควบคุมมันซึ่งมีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดในการอยู่รอดของสายพันธุ์ (การเชื่อฟังผู้นำฝูงการต่อสู้ระหว่างผู้ชายอัลฟ่าผู้ติดตามใน การลากจูง, การปกป้องอาณาเขต, การทำซ้ำกฎ, ปรับให้เข้ากับสิ่งแวดล้อม ... ) และผู้ที่ไม่เคารพพวกเขาจะต้องตายหรือถูกโดดเดี่ยวเป็นผลที่ตามมา ด้วยส่วนของสัตว์นี้ที่อาศัยอยู่ในตัวเรา เราจึงทุกข์โดยไม่รู้กฎพฤติกรรมที่เป็นลำดับชั้นของมัน

เราเห็นเป็นอย่างดี เช่น ในความขัดแย้งทางอารมณ์ที่เราประสบเมื่อเราไม่ได้รับการยอมรับจากใครหรือกลุ่มเพื่อนหรือที่ทำงานเมื่อเราต่อสู้แย่งชิงดินแดนกับคอนโดมิเนียมอื่นเมื่อเราถูกคนชายขอบเมื่อเรากลัว ของการตายหรือเรารู้สึกโดดเดี่ยวเพราะเราไม่ได้ดูแล รัก หรือเลือกใคร เราแสดงเนื้อหาทางอารมณ์เหล่านี้ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม โดยมีความขัดแย้งที่ดูเหมือนมนุษย์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของจิตใจของสัตว์

เป็นความขัดแย้งทางอารมณ์ที่เกิดขึ้นในตัวเราเมื่อ เราได้รับกฎโดยไม่ต่อต้านพวกเขา หรือเมื่อคนอื่นโจมตีเราหากพวกเขาเห็นว่าแม้โดยไม่รู้ตัว เราก็ขัดกับตรรกะแบบลำดับชั้นของพฤติกรรมที่ควบคุมความอยู่รอดของสัตว์ชนิดต่างๆ

เราเลยหดหู่ใจเพราะสัตว์ตัวนั้นไม่ได้เป็นผู้นำฝูงอีกต่อไปแล้วและถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังเพราะแก่หรือพ่ายแพ้โดยชายอัลฟ่าคนใหม่ เรากลัวว่าถ้ามีใครมาคุกคามการเอาชีวิตรอดของเรา เราจะตอบสนองไม่ดีเมื่อเราต้องการแสดงบทบาทอื่นที่ไม่ใช่ของ ฝูงอาจสร้างสรรค์กว่า แต่เราถูกป้องกัน ...

มีอารมณ์มากมายที่เราเชื่อในอารมณ์ของเราและเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ในทางกลับกัน เมื่อจิตสำนึกทางจิตวิญญาณของเรามีอยู่และใช้งานอยู่ในตัวเราด้วยการสังเกตและความคิดสร้างสรรค์ มันจะพบวิธีแก้ปัญหาเพื่อเปลี่ยนสภาวะทางอารมณ์ที่รบกวนเราและทำให้เราลงมือทำและค้นพบความสุขและความสงบอีกครั้ง

เราต้องจำไว้เสมอว่า เมื่อเราพบว่าตัวเองติดอยู่กับอารมณ์ มันเป็นเพียงเพราะเราไม่รู้จักกลไกทางจิตที่เราตกอยู่ใน และเพราะฉะนั้นเราจึงไม่รู้ว่าจะต้องดำเนินการอย่างไรเพื่อค้นหาตัวเองอีกครั้ง

ในกรณีนี้ มันสำคัญมากที่จะเริ่มให้กฎเกณฑ์บางอย่างของชีวิตแก่ตัวเอง การกระทำเป็นกุญแจสำคัญในการกลับไปสื่อสารกับความเป็นจริงของตนเอง ด้วยวิธีนี้ คุณจะเริ่มสังเกตและสังเกตตัวเองได้ตั้งแต่เมื่อคุณเริ่มใช้น้ำเสียงทางอารมณ์ และพลังบวกที่เกิดจากการกระทำที่ถูกต้องทำให้เราสามารถเชื่อมต่อกับความสุขของการเป็นและยกเลิกความเจ็บปวดได้อีกครั้ง

ดังนั้นเราจึงเรียนรู้ที่จะมีความสุขและใช้มโนธรรมของเรา สังเกตตัวเองทุกครั้งที่เราประสบกับความขัดแย้งทางอารมณ์: ถามตัวเองว่าความขัดแย้งนั้นขัดกับลำดับชั้นความประพฤติของสัตว์ของเราหรือไม่ และจำไว้ว่าเราไม่ใช่สัตว์ แต่เป็นมนุษย์ และเป็นเช่นนั้น เราต้องประพฤติ พยายามหาทางออกที่ถูกต้องและเห็นอกเห็นใจเพื่อขจัดรูปแบบความขัดแย้ง เพื่อที่จะเริ่มร้องเพลงรักของเราอีกครั้ง

ฟิออเรลลา รัสติซี